De beste wensen!

‘De beste wensen voor het nieuwe jaar hoor!’ Hoe vaak heb je dit de afgelopen dagen al gehoord? Ik heel wat keren. Als het daarvan af zou hangen, dan zou me echt een supergoed jaar te wachten staan! En wat zou dat dan mogelijk inhouden? Gezondheid, voorspoed, vrede op aarde..? Met die drie ingrediënten zie ik het wel zitten.

Onze vroegere buurman riep altijd heel uitbundig ‘Happy New year!’ als we daar langsgingen met Oud en Nieuw. En dat zei hij niet één keer, maar hij herhaalde het net zolang als we er waren. Normaal was hij een stille man, maar met de nodige drank achter de kiezen, veranderde hij in een veel vrolijker vent. Dat maakte diepe indruk op mij. Ik speelde daar vaak, maar dan zei hij nooit wat, voor zover hij al thuis was.

Goed, we zijn met z’n allen het nieuwe jaar 2023 ingerold. Ik heb geen goede voornemens gemaakt, behalve meer blogs schrijven dan 😉 Onderwerpen genoeg door alles wat ik meemaak! We zijn grootouders van een prachtige kleinzoon geworden, daar alleen is al zoveel over te vertellen. Maar ja, privacy he! Onze eigen kinderen hebben allemaal zo hun dingen. De ene zit in de examenklas en we vragen ons nu al af of hij het gaat redden, de ander zit pas in de tweede, maar daar is ook weleens wat mee. Eén dochter loopt stage en gaat haar studie dit jaar afronden, onze oudere zoon gaat verder weg werken omdat zijn bedrijf gefuseerd is, onze één na oudste dochter heeft een nieuwe baan met leuke uitdagingen, en de oudste die net moeder is, moet uitzoeken hoe haar werk straks te combineren is met hun zoontje. Komt tijd, komt raad, zullen we maar zeggen.

Het jaar is amper begonnen, of we hebben al zorgen om mijn vader. Hij woont nog steeds op zichzelf. De dementie is voor hem zelf geen probleem, maar ons (mijn broers en zus) kost het hoofdbrekens. De laatste tijd is er al veel hulp om hem heen georganiseerd, om hem thuis te kunnen laten wonen. Hij herkent ons echt wel, de kleinkinderen iets moeilijker bij name, en hij heeft een ijzeren geheugen voor bepaalde routines. Maar verder vergeet hij heel veel. Soms vergeet hij zelfs dat je er bent, als je even boven bent geweest en de huiskamer weer binnen loopt. ‘Hee, waar kom jij nou vandaan?’ vraagt hij dan verbaasd.

Hoe lang gaat dat nog goed, wanneer wordt het tijd voor een verpleeghuis? Die vraag hield ons al een tijdje bezig. Op 1 januari werd die vraag urgenter, toen mijn dochter en ik hem aantroffen in een donker huis. Kouwelijk, in de war, maar wel met een gedekte tafel en een fles Glühwein vast voor straks. Geen idee van tijd, waarschijnlijk had hij al uren niets gegeten of gedronken. Hij hoestte naar en liep wankel, het was echt schrikken! De dokter constateerde de dag erna dat hij ‘gewoon’ griep had. Die pa van ons is een taaie, maar griep op deze leeftijd is niet zonder gevaar. Zelf blijft hij er echter kalm onder en houdt vol dat er niets aan de hand is…’Een beetje verkouden misschien’.

Wat houdt ons verder nog bezig? Iets met Bureau Halt, voor een verder niet nader te noemen persoon die een rotje afknalde op het verkeerde moment…Een paar schrikkerige katten, zo panisch voor datzelfde vuurwerk dat ze in de badkamer gingen plassen ipv netjes buiten. Een wc in huis met een stortbak die zo lek is als een mandje, de hele douchecel die hoognodig opgeknapt moet worden maar door wie? De prijzen in de supermarkt die zo achterlijk hoog zijn, ons overschot aan oliebollen en kerstbrood, enzovoorts.

Beste mensen, de beste wensen! Ik ben blij met alle mooie kaartjes die we kregen en alle mooie wensen. En ik hou me vast aan wat onze dominee pas zei: “Kome wat komen gaat, de Ene verandert nooit. Hij zal met ons zijn, dat is Zijn naam.”