Een vader die ziek is, dat is niet niks. Zeker als die vader ver weg woont, althans voor Nederlandse begrippen. Met het OV doe je er 3 uur over, met de auto 5 kwartier (als alles meezit). Ik ben er afgelopen week twee keer geweest en ook twee keer blijven slapen. Fijn dat dat kan en fijn om wat voor hem te kunnen zorgen! Maar het zorgt wel voor een hoop onrust. Ik slaap er niet zo lekker van, zo ook vannacht niet. Moe en tobberig zat ik op de bank om half 10. Wat zou ik gaan doen? Sloten koffie drinken om me beter te voelen, een pyama-dagje, naar de kerk gaan live of online, of… meehelpen met buurt opschonen?
Ik besloot voor het laatste te kiezen. Ik heb al heel wat keer in m’n eentje blikjes, flesjes en rommel opgeruimd buiten, maar nog nooit met een groep. De opschoonactie zou in onze eigen buurt plaatsvinden, makkelijker kon je het niet krijgen. Gewapend met mijn prikstok liep ik dus naar het punt waarvandaan gewerkt ging worden. Daar stonden al een stuk of tien mensen klaar. Je kreeg een hesje, handschoenen, en een vuilniszak, en je koos een maatje. Na een korte instructie kon je direct beginnen.
Ik ken de buurt na ruim een kwart eeuw wonen op mijn duimpje, dus ik wist precies waar de meeste rotzooi zou liggen. En die lag er… ladingen en ladingen vuurwerk alleen al op het voetbalveldje. Blikjes in de struiken, een zak vol chips, lege flesjes, enzovoorts. Het vuurwerk voerde wel de boventoon dit keer. Iedereen verbaasde zich erover hoeveel er nog lag. Met een heleboel regen eroverheen, was het een papperige zooi geworden. Ruim je rotzooi toch op!
Toen de meeste troep daar weg was, gingen mijn maatje en ik verder weg opruimen. We liepen over een grasveld langs een kerkgebouw, waar vrolijk gezang vandaan klonk, onder begeleiding van een drumstel. ‘Wat zijn ze hier aan het doen?’ vroeg m’n maatje. ‘Aan het zingen’, zei ik. ‘Er zit hier een kerk.’ ‘Oh het lijkt wel een disco!’ zei m’n maatje. ‘Nou ja, beter als ze zo bezig zijn dan dat ze lopen te rotzooien’. En even later: ‘Ben jij kerks?’
Ik dacht even aan over het antwoord. Ja ik ga naar de kerk, en ik ben gelovig, maar wat verstaat een ander onder kerks? Ik besloot maar gewoon ja te zeggen. ‘Maar ik zit niet bij zo’n hele strenge hoor’, voegde ik er snel aan toe. Hij vond het best. Hij was katholiek geweest, maar deed er nu niets meer aan, zei hij. Maar eigenlijk was dat niet waar. Een half uur later vertelde hij namelijk enthousiast dat hij de Camino naar Santiago had gelopen, 900 kilometer in zijn eentje. Wat een prestatie als je bijna 70 bent! Hij had het daar heel goed gehad, en zelfs bijzondere dingen meegemaakt. Verder zette hij zich graag in voor de natuur, en wilde hij net als ik graag het goede voorbeeld geven aan de jeugd, door zwerfvuil op te ruimen. Geen woorden maar daden!
Ik vond het heel gezellig om zo samen de wijk netter te maken, en ook leerzaam. Je komt mensen tegen die je anders nooit tegenkomt zondagochtend, en mijn gepieker verdween als sneeuw voor de zon.
Als dank voor onze inspanningen, mochten we een clinic vechtsport en kickboksen doen, bij een kleine sportschool in de wijk. Ik was eigenlijk best moe, en dacht: ‘Dat is niets voor mij’. Dus ging ik terug naar huis om even bij te komen. Gerard was echter verbaasd dat ik er alweer was. ‘Die clinic leek me nou net iets voor jou!’ zei hij, ‘Lekker even al je agressie eruit gooien!’ Maar ik ben moe…zeurde het in m’n hoofd. Toch had ik dat duwtje nodig – net als Gerards koffie en koek – om erheen te gaan. Ik werd hartelijk welkom geheten door een trainster in felrood trainingspak. ‘Ik kan er niks van hoor!’, begon ik mezelf in te dekken. ‘Niemand kan er wat van’, stelde ze me gerust, en ze gaf me een dik paar bokshandschoenen. ‘Daar is het zaaltje waar de anderen al bezig zijn.’
‘Okay, en nu gaan we schoppen! Links, rechts, kick it out!’ riep een enthousiaste gespierde trainer met rasta haar. ‘Hoger nog. Harder! Ja goed zo!’ Een klein aantal van de vrijwilligers die nog overgebleven waren, was druk bezig tegen boksballen te trappen, zelfs diverse grijsaards deden mee. In no time werd ons dingen aangeleerd die we nooit eerder gedaan hadden, en leuk dat het was! Door al dat trappen, boksen, squads doen en buikspieroefeningen, kreeg ik juist weer energie. En niet alleen ik, aan de lachende gezichten om me heen te zien. Toch maar goed dat ik er alsnog heengegaan was. Misschien moest ik nog maar eens een proefles nemen!
P.S. Al met al een hele geslaagde zondagmorgen. En voor degenen onder jullie die ook ‘kerks’ zijn, en zich afvragen waar ik me allemaal me bezig hou…’s middags zijn er hier ook mooie diensten 🙂
Hollen of stilstaan 
Goed bezig geweest! Zelf houd ik ook mijn woonomgeving bij door zwerfafval te rapen, gewapend met een handige ‘kanniebijnie’ (grijpstok). En dan even heerlijk ontladen bij zo’n clinic.
LikeGeliked door 1 persoon