Zeven paar ogen kijken me aan. Wat zeg ik, acht paar zelfs, vanaf zes verschillende schermen. We zitten in een online vergadering, in het kader van de vorderingen op school van onze dochter. Een hele mond vol. Onze dochter mag zelf ook het één en ander zeggen; leuk om je eigen kind vanaf een schermpje te zien! De reden dat het allemaal zo moet is minder leuk. Het ging niet goed met haar op school afgelopen jaar. Nu doet ze een tussentijds traject om op adem te komen. Na dit traject van ongeveer vier maanden, moet ze terug naar school, of naar een andere school. Vandaag gaan we horen wat men adviseert.
Maar eerst is onze dochter aan het woord. Heel moedig van haar om haar zegje te doen tegen al die volwassenen, ik had dat niet gedurfd op 13-jarige leeftijd! Ze mag gelukkig na een kwartier uitloggen. Gerard en ik horen de deskundigen vervolgens één voor één aan, nadat we eerst onze eigen overwegingen hebben genoemd. Ik merk na een poosje dat ik afgeleid raak door de achtergrond die ik zelf had gekozen: een gezellige kamer met een knapperend houtvuurtje. Net toen ik het houtvuurtje wilde vervangen door iets anders, begon de vergadering al. Dat is zo typisch met online vergaderen, dat ik me ga zitten ergeren aan stomme dingen. Aan de achtergrond dus, maar ook aan hoe mijn haar zit, aan alle rimpels in m’n gezicht, aan de weerspiegeling van het scherm enz. Bij normale vergaderingen word je natuurlijk ook wel afgeleid, maar dit is toch anders.
Even een indruk van wie zich allemaal in deze vergadering met ons bezighouden? Dat zijn een orthopedagoog, een stagiaire, een zorgmentor, een vakdocent, een gezinsbegeleidster van een andere instantie, een zorgcoördinator van school, en een afgevaardigde van de gemeente Wageningen. Ik twijfel of ik ze nu allemaal genoemd heb… Want zo gaat dat als je niet precies binnen de lijntjes loopt, dan krijg je met een hoop deskundigen te maken. Wat er ook bij komt is dat je als ouders ongelofelijk veel formulieren moet invullen. Voor dit schooltraject bijvoorbeeld, maar ook voor een andere dingen. Alles moet verantwoord worden en alles moet terug te vinden zijn. Geloof het of niet: één zorgvuldig ingevuld aanmeld formulier raakte kwijt bij de post! Toen moest alles nog een keer… grrr 😡#$:-(😩🥴
Aan het einde van deze vergadering wisten we dat ons kind naar een andere school moest. Het eerste wat ons te doen stond, was weer 25 formulieren invullen, uitprinten en handtekeningen zetten… En dat alles op zeer korte termijn, want de meivakantie stond al voor de deur. Maar alles voor je kind, dus natuurlijk deden wij dat.
Ook al is het allemaal ingewikkeld; veel lof aan alle hulpverleners die ons door deze fase heen loodsen! Op een dag zal ik er op terugkijken, en me afvragen waar ik zo moeilijk over deed. Maar ja, dat is meestal zo als het in je leven anders gaat dan je verwacht had. En wie zegt dat ik zelf tussen de lijntjes pas?!
Hollen of stilstaan 
Zo herkenbaar.
In onze familie was het met mijn oudste kleinzoon. 16 was hij en hij zat in 4 VWO. Toen ging het fout. Hij werd moe .. niet gewoon moe. Ze dachten aan ”longcovid”. Een paar maanden verder en hij kon niets meer. Thuis blijven, op adem komen en na de schoolvakantie terug naar 4 HAVO.
Verstandelijk geen probleem want hij is hoogbegaafd maar hij had geen energie meer. Opnieuw testen … autisme … één van de vele vormen.
We zijn nu 3 jaar verder en hij volgt een speciale richting voor zijn vorm van autisme. Toen hij 18 werd, moest hij naar een volwassen afdeling. Alles weer opnieuw.
2 x in de week 3 uurtjes een begeleid proces in wat zijn grote hobby is en waar hij na zijn VWO in verder had willen studeren … het ontwikkelen van games.
Hij is er goed in alleen ontbreekt hem zeer regelmatig de energie.
Voor mij als oma en uit een heel andere tijd is dit een onbekend traject. Ik volg het vanaf de zijlijn en via de verhalen van mijn dochter Maar wat is dit ook zwaar voor jullie.
Hoe het voor mijn kleinzoon za af lopen weet niemand … wel houden ze er nu rekening mee dat hij altijd begeleid zal moeten blijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, als ik dit zo lees dan zijn er best wat overeenkomsten! Wat een zoektocht is het; jij hebt dat als oma dus ook van dichtbij gezien. Ik heb zelf ook de ervaring gehoord van anderen als ze 18 waren geworden.. Tja gelukkig duurt dat nog even in ons geval.
Sterkte voor je kleinzoon en de familie eromheen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had al een vermoeden dat er overeenkomsten waren.
Jullie heel veel sterkte en blijf vooral ook aan jezelf denken.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel ❤️
LikeLike
Het zijn hele zoektochten wanneer je een kind hebt die net een andere weg bewandeld. Gelukkig zijn er mensen die zich daar in verdiepen en ze op weg helpen. En je doet niet moeilijk hoor, het is zo begrijpelijk nu er nieuwe wegen ingeslagen worden. Ook wij hebben daar ervaring mee. Inmiddels is onze dochter 42 jaar en heel gelukkig op de plek waar ze woont en werkt. En met de juiste ondersteuning om haar heen, want wat heeft ze fijne begeleiders. Er zijn gelukkig nog steeds veel mensen met het hart op de juiste plek. Ik gun ze jouw dochter ook toe!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat lief van je Neeltje, dankje wel. Je antwoord doet me goed! Nee we zijn niet de enigen die tobben met een kind…Fijn om te horen dat het zo goed gaat met jullie dochter, en dat ze zo goed ondersteund wordt!
LikeLike